1809ko urtarrilaren 20an Lantziegon jaiotako musikari eta konpositoreak organista plaza lortu zuen Agurainen. 1840 eta 1850 artean Musika Kontserbatorio Errealeko lehen kantu maisua izan zen Mª Cristina, Matritense Akademia Filarmonikoko zuzendariordea eta Baionako Akademiako Ohorezko Bazkidea. Liberalekin harremanak izan zituen eta Europako eta Amerikako hainbat herrialdetan bidaiatu zuen. Bere konposiziorik ospetsuenen artean bi habanera daude: Paloma eta habanera operaren parte da Karmen Bissetekin adiskidetasun handia izan zuen. Disko filarmoniko bat ere argitaratu zuen, non bere konposizioak eta beste egile batzuenak bildu zituen. 1865ean hil zen Gasteizen. Bere oroimena 1809ko urtarrilaren 20an jaio zen etxean jarritako plaka batekin gogoratzen da.

1811n Lantziegon jaiotako Brigadier militar karlista bat izan zen. Lehen Karlistaldian boluntario izan zen eta komandante mailara iritsi zen. Bergarako Hitzarmenaren ondoren, Don Karlosi Frantziara lagundu zion, eta han egon zen 1841eko amnistiara arte. Hirugarren Karlistaldian La Poblacion gazteluaren arduraduna izan zen eta Brigardierrera igotzen da. Kargu horretan Victoriaren komisio bat aurkeztu zitzaion 25.000 duro eskainiz gaztelua errenditzeko, baina uko egin zion. Montoya Gasteizen hil zen 1900. urtean.

Lantziegon jaio zen 1895eko ekainaren 21ean. Armadako Musika zuzendaria eta konpositorea. Musika ikasketak Fermin Irigarayrekin hasi zituen Logroñon, eta gero Bilboko kontserbatorioan jarraitu zuen. Burgosko Mesedeetako eta San Luis Gonzaga ikastetxean aritu zen musika-irakasle. Honako obra hauen egilea da: Euskal Apeta; Lurralde menditsuetan zehar; Estibalizko Ama Birjinari otoitz; San Fernandoren ereserkia; Estibalizko Ama Birjinari otoitz; etab. San Hermenegildoren Erret Ordena eta Militarraren Gurutzea eta Plaka ditu. Burgosen hil zen, 1971ko abuztuaren 15ean.

1866an Lantziegon jaiotako eskultore eta medailista. 1883an Gasteizera joan zen eta bertan Arte eta Lanbide Eskolan ikasi zuen. Bere lehen lan garrantzitsua 1897an Estibalizko Ama Birjina erromantiko-bizantziarra zaharberritzea izan zen. Bi urte geroago Madrilera joan zen eta bertan eskolak hartu eta San Fernandoko Arte Ederretako Errege Akademian ikastaroetara joan zen. Geroago, Parisera joan zen Julienen akademia ospetsuan ikastera. 1910ean Gasteizko Katedral Berrirako eskultura batzuk zizelkatu zituen. 1912 eta 1916 bitartean Argentinan kokatu zen eta bertan Mar de Platako eliza egin zuen. Itzulitakoan, Bilbon bizitzen jarri zen 1929an hil zen arte. Azken aldian, garai hartako euskal lanak egin zituen batez ere: La hilandera (1919); Aura Matinal (1920); erliebeak, bustoak, etab.

Elizgizon Misiolaria, 1883ko abenduaren 24an Lantziegon jaioa. Arantzazuko santutegian hezia, katekista bikaina izan zen Kuban. 45 urterekin El Beniren (Bolivia) misiora igaro zen eta bertako indigenak gogor defendatu zituen. Artikulu baliotsuak idatzi zituen hainbat aldizkarirentzat eta Erromako Fides Agentziarentzat.

Lantziegon jaio zen 1862ko irailaren 20an. Alvarez de Eulatetarren familiakoa izan zen eta 31 urte zituela hainbat jabetza eskuratu zituen bere jaioterrian. Buenos Aires hirian bizi zen, Eliza Metropolitar Santuaren abade-lanak eginez, 1913ko abenduaren 6an Agurain herrian jabetza batzuen salerosketa-eskritura egin zuenean, bere lehengusu Pedro Álvarez de Eulate ahaldun edo ordezkari izendatuz. Jabetza horiek 1913ko otsailaren 14an dohaintzan eman zizkion jaun ospetsuak jaiotzen ikusi zuen herriko Udalari; hori bai, hainbat baldintzarekin. Gaur egun bezala ezagutzen duguna emango nuke; Larrain hotela, fraidearen baratzea eta udal-trikuharria. Lantziegoko Udal Artxiboan (C/43-5) oraindik gordetzen diren jatorrizko dokumentuak.